Etappe 5, Zamora - Montamarta, 19 km, 27 graden.

12 april 2024 - Montamarta, Spanje

Vandaag wandelen we volgens het routeboekje de etappe met de volgende omschrijving; "Vrienden van overzichtelijke lege landschappen komen ook op deze etappe aan hun trekken. Tierra del pan (land van het brood) heet deze streek, die gekenmerkt wordt door graan teelt en vlakke, weidse horizonnen". Marquerite weet na vandaag niet of ze tot die vrienden behoord. 'De weg was lang en de weg was heet'  Het is warm vandaag. We wandelen op een hoogte van circa 700 a 800 meter boven zee niveau door een glooiend weids landschap.
Gisteren zijn we in het centrum van Zamora beland in een donativo albergue. Dus een vrije gift wat is het je waard om hier te overnachten en te ontbijten. Er zijn twee hospitaleros een Spanjaard en Daniel uit Texas. Daniel is een paar weken geleden in Sevilla begonnen aan de camino. met de bus naar Zamora om 14 dagen te hospitaleren in deze albergue en gaat dan weer terug met de bus waar hij is geëindigd. Daniel heeft in Amerika een paar weken terug een lezing gevolgd over de camino. Op de mobiel laat hij het zoom filmpje zien. Ik zag gelijk een paar bekenden van het Genootschap. Zei tegen Daniel dat ik Herman wel de groeten ga doen van jou. Gisteren de hele avond op het beschutte terras gezeten met Rie, Jaap en Simon. Er komen meerdere pelgrims er even bij zitten. Een leuk europees gezelschap bij elkaar. Rond om ons heen op dit besloten terras staan allemaal diverse soorten fietsen van een normale prijs tot hele dure. Vanochtend afscheid genomen Van Rie en Jaap. Fietsen terug naar Nederland. Simon was al vertrokken. tijdens de tocht van vandaag komen diverse pelgrims voorbij, maar lopen ook met diverse op; Jozef en Christina (uit Duitsland) lopen ook niet zo hard. Als wij even stoppen komen die voorbij en andersom lopen wij ze weer voorbij. Gisteravond een kamer geboekt voor vandaag. Bij aankomst hebben we een heel huis tot onze beschikking.

Foto’s

2 Reacties

  1. Marja v.d.Veldt:
    12 april 2024
    Ik snap Marquerite, ik ben ook geen vriend van dat soort landschappen, daarom zoveel bewondering voor jullie. Die lange kale wandelwegen lopen is niet niks. Je moet dan echt je blik op oneindig zetten en verstand op 0.
  2. Wubbe:
    13 april 2024
    Hoort er ook bij, maar ik vond het op de fiets al oneindig, laat staan dit te voet afleggen.

Jouw reactie